نامه‌ای از علامه حسن‌زاده آملی به فرزندشان

                                                                                               درادامه مطلب

همت مضاعف علامه حسن زاده آملی به نقل از شاگردشان استاد صمدی آملی:

باید اهل همت بود ، استاد عظیم الشأن ما ( علامه حسن زاده آملی ) می فرمود :

آن زمان كه در تهران بودم ، به دلیل مشكلاتی ماهها در انباری كوچكی از پشت بام خانه ای ، با زن و فرزندانم به اجاره نشسته بودم اما در آن مدت حتی یك ساعت از درس هیئتم را تعطیل نكردم ....

در جای دیگر می فرمودند :

13 سال ، هر روز بعد از نماز صبح ( بین الطلوعین ) برای درس خدمت علامه شعرانی می رسیدم ، بعد از طلوع آفتاب هم كلاس دوم شروع می شد ، عده ای می رفتند و عده ای دیگر می آمدند ، اما من می نشستم و تا اذان ظهر ، حدود هفت ساعت خدمتشان بودم و كسب معارف می كردم ، اما باز دلم آرام نمی گرفت و به همراه ایشان به مسجد می رفتم و نماز می خواندم و دوباره تا دم خانه با ایشان می آمدم تا شاید بتوانم در راه هم كُد و رمزی از ایشان بگیرم.

بعد می فرمودند :

برای این كه مبادا از صبح تا ظهر ، نیازی به رفع حاجت پیدا كنم و مبادا ناچار شوم – مثلا – به آقایم بگویم : « دستشویی منزل شما كجاست؟ » در این 13 سال بطور کامل نه شب شام خوردم و نه صبح صبحانه !